Wednesday, October 17, 2007

"mga natutunan ko sa subj na Computer"

marami akong natutunan sa subj na computer.
mas nadagdagan ang aking kaalaman sa pag gamit
ng computer
itinuro ng aming prof kung paano
gumawa ng blog,
ito ay isang online diary, or journal.
kung saan mailalabas mo ang iyong saloobin,
ang iyong nais sabihin.
nag enjoy talaga ako sa subject na ito,
ang computer..

"top 5 bloggers"

1. ahm.... wla kong maicp e... (joan pinon)!!

2. joanna rose yadao

3. arnie trumata

4. jayson bulaclac

5. Joan Almazan

"wilkipilipinas"

ang wikipilipinas ay isang online website
ang wikipilipinas ay para ding isang encyclopedia,
na kinapapalooban ng mga imporatnteng impormasyon
tungkol sa pilipinas.marami tayong malalaman dito
at matutunan dito.

" sino ba ako? "

ako si Jobi Hipolito.
bunso sa sampung magkakapatid.
lahat sila'y nakapagtapos na,
ako na lamang ang nag-aaral.
sampung taong gulang ako,
mula ng maghiwalay ang aking mga
magulang.
at
labing dalawang taon ako,
ng mamatay at maulila sa
ama.
iyon ang pinakamalungkot na nangyari sa buhay ko.
nakapag-aral at nakapagtapos
ako ng sekondarya sa
sta. elena high school.
at
nakatira ngayon,
sa siyudad ng marikina.
nag-aaral sa
pamantasan ng lungsod ng marikina.
kinuha kong unang
kurso ay
"nursing".
at ang ikalawang kurso
nama'y
business administration.
na kasalukuyan kong kurso.
kumuha ako ng business ad,
dahil, nais ko balang araw
na makapagtayo ng isang negosyo at
mamahala ngsariling kompanya.

"pangako"

isang salita na walang kasiguraduhan kung matutupad,
na mahirap tuparin!
iyon ang nakasira sa magandang samahan namin,
ng pinakamamahal kong kaibigan.
isang pangako ang sa kanya'y
binitiwan,
na siya'y di iiwan.
aalagaan at babantayan.
ngunit sa hindi sinasadyang pagkakataon,
ay hindi ako nakatupad sa pangakong iyon.
at doon na nagsimula ang tampuhan, at
alitan.
hindi ko alam ang gagawin ko,
para manumbalik ang aming samahan,
hindi ko pa nga talaga siya lubos na nakikilala,
dahil hindi ko inaasahan na sa isang pangako
lamang ang sisira sa magandang samahan namin.
alam kong hindi sapat ang humingi ng tawad,
sa kanya,
pero, kahit galit man siya, at awayin niya ko,
hoindi pa rin magbabago ang lahat ,
ako at ako pa rin ang nakilala niya.
kahit nabawasan man ang pagtingin at
pagtitiwala niya'y narito pa rin ako
mananatiling kaibigan niya,
at gagawin ko ang lahat
para muli mo akong tanggapin at
ibalik sa puso mo!
pero kung sakaling ayaw na ng puso mo,
kakayanin kong tanggapin,
kahit mahirap at
kahit na masakit gagwin ko para sa iyo.

" sorry"

Alam kong hindi sapat ang sabihin kong "sorry" para mapatawad mo ako. pakiramdam ko ngayon, parang ang laking nagawa kong kasalanan. parang mas lalong bumigat ang dinadala ko sa aking dibdib! mabigat! parang wala na kong lakas, para buhatin! kasi, wla na yung taong nagbibigay sa akin ng lakas, at nagbibigay sa akin ng saya. makita ko lang siya ng masaya, ay masaya na rin ako. oag kasama ko siya, hindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko.

kaya't kung wala siya,nangungulila ako, at pakiramdam ko'y wala ng halaga ang buhay ko.
kung alam niya lang sana kung gaano siya kaespesyal at kung gaano siya kahalaga sa akin.
hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko sa kanya.siguro dahil hindi ko naramdaman ang pagmamahal na ginawa niya sa aking mga kapatid.
kaya't napakasuwerte ko sa pagkakaroon ng kaibigang katulad niya.
pero ngayon, ang magandang samahan nami'y nasira ng dahil sa isang pangako.
sa isang pangakong hindi ko natupad..

Monday, October 15, 2007

college life

napansin kong malaki ang pinagkaiba nang buhay kolehiyo, kumpara noong high school.
para sa akin mas naging masaya ako ngayong ako'y kolehiyo. dahil, hindi na tulad ng high school na,kontrolado ang lahat, hindi tulad ngayon na may kalayaan kang gawin ang lahat ng ano mang gustuhin mo. at mas marami akong naging kaibigan, at kakilala. kahit na nasa kolehiyo na ako'y parang high school pa din! ganoon ba talaga ang kolehiyo? mahirap, pero, kayang kaya naman, kailangan lang ng sipag at tiyaga. panibagong lebel na naman, panibagong paghihirap at pagsubok.

Sunday, September 23, 2007

"tunay na kaibigan"

nakilala ko sila at naging mabubuting kaibigan
inakalang mga tunay na kaibigan
naging mabuti ako sa kanila,
ginawa ang bagay na nais nila.
higit pa sa mga magkakapatid ang turingan
namin sa isa't isa,
ngunit sa kagipitan nasubok ang aming
pagsasamahan.
ano mang tulongang hingin nila sa akin,
ay andyan ako laging handang tumulong
sa kahit na anong paraan
maging abala man o hindi,
ako'y karamay,
katulong sa lahat ng bagay
ngunit bakit gaoon sila?
ngayong ako naman
ang may problema,
nasaan na kayo aking mga kaibigan?
kailangan ko kayo ngayon, ako'y nasa kagipitan
at kailangan ng makakaramay sa aking problema
isa lang aking nalapitan at iyon si....
God!
na siyang tumulong sa akin.
hindi ako tinalikuran,
hindi gaya ng aking mga naging kaibigan..
na sa oras ng kagipitan ay hindi maasahan,
kaya ngayo'y alam ko na
at dapat na mag ingat ako sa pagpili ng mgiging
kaibigan..

"sama ng loob"

masaya akong namumuhay kasama ang aking pamilya,
ang aking ina, ama at mga kapatid.
masaya ang lahat,
dahil kompleto ang pamilya.
ngunit,ang aking masayang pamilya
ay nabalutan nang lungkot at pagdaramdam
nang mamatay ang aking ama,dahl sa kanyang sakit.
iyon ang pinakamasakit na nangyari sa buhay ko.
nang mawala ang pinakamamahal kong ama.
malungkot ang lahat,
puno ng mga luha at paghihinagpis ang nararamdaman.
nang mga panahon na iyon,
nandoon lang ako sa tabi ni ama,
kinakausap ng mata sa mata.
sinabi ko ang lahat ng nararamdaman,
ang lahat-lahat ng nasa loob ng puso ko.
sa dami ng nangyari,hindi ko na alam ang gagawin ko.
matapos ang pagkalibing kay ama,
ay nag umpisa na ang bangayan sa pera
ang paghahati-hati ng yaman,
at ng mga ari-arian.
iyon ang ikinasama ng loob ko,
ang naging mas importante pa
ang pera,
ang yaman,
at ang ari-arian
kaysa kay ama.
naghalo-halo na ang galit,
poot, at hinanakit sa aking dibdib
nang mag away-away sila
dahil lamang sa kayamanan
kaya kong mabuhay nang wala ang kayamanan
sa aking pag-alis,dala-dala ko
ang sama ng loob
sa aking mga kapatid.
at sa aking pagbabalik,
maipagmamalaki ko na ang aking sarili
sa kanila,
na hindi ang kayamanan ang
tumupad sa aking mga pangarap
kundi ang inspirasyon,
at ang pagpupursigeng makapagtapos
hindi ko pa nakakalimutan ang
sama ng loob ko sa kanila
ngunit,nang makilala ko si "GOD"
nag-iba ang pananaw ko sa buhay.
kinalimutan ko ang sama ng loob at
nagpatawad;
muling ibinalik ang dating relayon sa kanila.

"Nag-iisa"

Ako ay isang taong mapagtago at tahimik

ako'y nasa mundong puno ng katahimikan

nabubuhay sa mag-isang imahinasyon,

na nababalutan ng misteryo.

mag-isang hinaharap ang problema,

mag-isang kinikimkim ang galit,

ang sakit,

ang hirap,

at ang sama ng loob.

ang buhay mag-isa ay mahirap

pero yun ang tunay na katauhan ko.

walang kaibigan,

walang karamay,kasama,

walang kakwentuhan,kakulitan.

Bakit? bakit ako nag-iisa?

marahil...walang nagmamahal sa akin,

walang gustong makipagkabigan.

ngunit,nag-iisa mang nabubuhay

masaya pa rin..

walang iniisip na kaaway,

at mga problema.

mahirap man ang mabuhay ng mag-isa,

kinay ko ang lahat,para sa aking sarili.